Startend vanuit een egaal oppervlak vouwt Luis Matias Santos zijn papier aan de hand van geometrische berekeningen. Slechts op subtiele wijze wordt de materie met harsen behandeld waardoor de stevigheid en flexibiliteit van het materiaal toeneemt. De toegevoegde dimensie draagt bij tot een sculpturaal resultaat die ook door de ruimtelijke verhouding wordt versterkt.

Het organische karakter van het papier wordt zowel door de structuur als de aardetinten behouden. De werken van Santos roepen een gevoelsmatige link op met de natuur vanwege de vormen die doen denken aan gebergtes, koralen en geschubde dierenhuiden tot de mossen bezaaid over bosgronden. Ook de veelzijdige vrije presentatie, die onderhevig is aan beweging en schaduwspel, staat in evenwicht met zijn aardse en dynamische eigenschappen.